1 augustus, we rijden naar het uitvaartcentrum om je op te halen. De afgelopen dagen wisten we dat ook deze dag onvermijdelijk was. De bloemen worden als eerste uit je kamer gehaald en in de auto.s die achter het uitvaartcentrum klaar staan op volgorde ingeladen. Ik had er geen flauw idee van dat dit op deze manier ging, bloemen voor in de auto waar jij in gaat, bloemen in de speciale bloemenauto. Aan het einde als alles ingeladen is, rijden we jou naar de gang, daar kijken we in het volle licht of de kist nog open kan blijven. De verkleuringen zijn zeer aanwezig, maar het is niet zo erg dat de kist nu al dicht moest. Gelukkig, je kan dus nog even bij ons zijn, we plaatsen de deksel zonder dicht te schroeven op jouw kist en lopen naar buiten. De dames van het uitvaartcentrum staan bij de voordeur om gedag te zeggen. Buiten staat de auto klaar, toen hij nog achter het uitvaartcentrum stond heb ik er in mijn eentje achterin gezeten, daar waar jouw kist kwam te staan. Ik keek en zag lampjes die boven jou konden schijnen, aan de zijkanten kwamen de bloemstukken te liggen, jij kwam in het midden. Nu de auto voor stond, de bloemen aan de zijkant stonden werd jij erin gezet. Ook dit hebben wij met ons allen gedaan, de dame die de auto reed zette een klem tegen de kist aan en de deur ging dicht. Normaal gaat de uitvaartleidster in deze auto, ik vroeg of ik deze laatste rit bij jou mocht zitten, uiteraard mocht dit. Patty loopt voor de auto uit de weg op, auto.s stoppen, mensen kijken, jouw kist valt best wel op…….. Na een knik loopt Patty weg en stapt bij mijn partner in de auto, ik zit met de chauffeuse en rijd met haar naar het crematorium. Op mijn schoot jouw mooie foto, een aardige mevrouw naast mij. Zij en ik raken aan de praat, wie je was en wat er gebeurt was, ze werd stil……..Bij het aanrijden van het crematorium staat er een ere haag, dit was het laatste wat de chauffeuse en ik nog nodig hadden, samen huilen we……….
Aan het einde van de uitvaart, lopen we nadat de kist dicht was gemaakt naar de gang terug en gaan nu een paadje in waar ik nog nooit geweest was. Patty legt uit waar we heen gaan en wat we te zien krijgen. Ik had vroeger in films waarschijnlijk gezien dat er grote ovens en veel vuur zou zijn, niets van dit alles was waar. Een steriele ruimte, witte tegels en een zilveren “deur” zijn dat wat ik zie. Het proces wat er plaats gaat vinden wordt ons uitgelegd, ik werp bij het open gaan van de oven een blik erin. Inderdaad geen hoge vlammen, wel hete stenen die gloeien en het is warm. Ik leg mijn zakdoek op de kist en de kist wordt in de warme ruimte gerold, direct gaat het luik dicht. Ik heb geen behoefte om door het luikje te kijken of het wel goed brandt, de grens van wat ik wel en niet kan en wil is bereikt. We praten nog na met de 2 mensen die dit proces los van Patty begeleidde en gaan naar de gasten voor de condoleance.
Dit was het dan, het einde van jouw leven, het leven dat ik je mocht geven. Het leven dat je niet altijd mee zat, het leven dat mooier dan mooi werd gemaakt door xtc……… Wat eeuwig maar dan ook eeuwig zonde dat jij er niet meer bent. I
k mis je iedere dag……………..
mama