Maandelijks archief: maart 2018

Lopende actie Rabobank fietstocht

Fietsen voor het goede doel?
32 kilometer lang door de IJmond heen ennnnnnnn het levert12.50 per volle stempelkaart op voor team Danielle!
Diverse stops met drankje en gezelligheid, start vanaf boerderij Zorgvrij.
Ik heb 40 startbewijzen in mijn bezit, wie wil er ook meefietsen?
Uiteraard fietst ikzelf met mijn partner en twee kinderen.

Liefs Nicolette

 

Rollercoaster

Rollercoaster
0715 stap in vanmorgen in mijn auto, cliënt wordt om 0730 door mij de ochtend ingeholpen.
0815 rij ik naar een parkeerplaats dichtbij waar Tom mij oppikt om naar Dokkum te rijden.
0915, mijn collega Mariette appt mij vanaf de ijsbaan, zij schaatst geld bijeen voor mijn stichting.
In de auto schrijf ik mijn rapportages, praat met Tom over de school waar wij heengaan.
1035 zitten wij in Dokkum aan een bakkie.
1100, goedemorgen, ik ben Nicolette!
MBO niveau 4 allemaal derde jaars kijken mij vol verwachting aan.
De komende 1.5 uur wordt er geluisterd, gevraagd en vallen er bij sommige leerlingen tranen.
Er wordt geëindigd met wonderschone kusjes en het uitdelen van lippenbalsems.
1240 een broodje en soepje, nog napraten met de docente en weer terug.
In de auto eerst mijn werktelefoon, casuïstiek overleg met een collega die graag overleg met mij wilde.
Een uur later open ik mijn telefoon, vandaag zou Danielle haar plaat geplaatst worden.
Mijn man stuurt een foto, hij heeft zojuist met de platenmeneer de steen geplaatst, ik raak emotioneel en bel even met hem. Wat een pracht plaat en graf is het geworden!
1500 rijdt Tom mij Haarlem in, ik ga direct naar het graf om de plantjes er weer op te zetten.
1600 sta ik met mijn voltallige gezin bij elkaar bij het graf, hebben we een prachtig bloemstuk neergelegd.
1630 “hoi Nicolette ” cliënte wacht mij bij de voordeur op, een tweede cliënte arriveert ook.
Theetje en luisteren naar hun verhalen maken dat ik om 1820 thuis kom.
Mijn eten staat klaar, “hoi mam” “hee Niek” we zijn allemaal nog vol van vanmiddag.
1910 stap ik weer in de auto, bloemschikken met de pvh, even “los vd stof” sta ik nu tussen plakken mos en bolletjes.
Wat een dag, wat een emoties, wat ben ik blij met mijn gezin en de mensen die ons (en wij hun)lief hebben om ons heen.
Liefs Nicolette

 

Legaliseren

Legaliseren?
Met enige regelmaat wordt er aan mij gevraagd of legaliseren een oplossing tegen de drugsoverlast en of slachtoffers zou zijn?
Mijn bescheiden mening is niet belangrijk, maar ik wil er best iets over zeggen.
De voordelen zouden kunnen zijn:
* Drugs waarvan de inhoud gelijk is, mogelijk minder slachtoffers ivm doseringen.
* Een duidelijker beeld van hoeveel er gebruikt wordt.
* Een vaste prijs.
* Het uit het illegale circuit halen.
De nadelen zouden kunnen zijn:
* De illegale sector gaat deze bron van inkomsten niet loslaten.
* De illegale sector gaat onder de prijs verkopen.
Zo zullen er nog vele redenen zijn, prima om hier met elkaar over te discussiëren.

En laten we het afval niet vergeten.

Tom Kiel Vergeet het drugsafval niet, 200.000 kilo per jaar wordt er in Nederlandse natuurgebieden gedumpt. En de illegale kap van tropisch regenwoud voor de winning van de zeldzame sassafrasboom in Cambodia.
https://www.changingperspective.info/…/iedereen-hekel…/

Lopende actie Mariet

Vanmorgen in alle vroegte is mijn stoere collega Mariette in haar eentje gaan schaatsen voor team Danielle.
Zij heeft zelf sponsors gezocht en bond vmo de schaatsen onder om zo het geld binnen te schaatsen.
Lieve Mariette, wat een geweldige actie heb jij uitgevoerd!
Jij schreef mij dat jij je vmo emotioneel voelde, ik werd net als jij emotioneel van jouw foto’s.
*update*
Dit ontving ik van Mariette
De teller staat nu op 537,50 euro.

Lopende actie Cora

Vorige week ben ik 5 dagen naar Drenthe geweest om level 3 van Trager Approach te doen. Het was geweldig en ik ben zeker een niveau hoger gekomen. Omdat ik weer oefensessies moet geven, ga ik de actie van afgelopen zomer voor team Danielle herhalen.
Ik bied 20 sessies van anderhalf uur aan (dus de dubbele tijd van de vorige actie) voor de zeer lage prijs van 40 eu (normaal tarief 100 eu) De volledige opbrengst gaat direct naar Team Danielle! Vol = Vol! Dus wees er snel bij! Voor een afspraak kun je me een PB sturen. Ik heb er zin in!

Reactie

Deze reactie wilde ik hier plaatsen, zo waar wat deze moeder hier op een ander stuk schreef.
Ik werd met normen en waarden opgevoed! Werd gewaarschuwd en kreeg uitleg. En ik was 34!! Toen ik xtc ging proberen, had toen een vriend die het dagelijks gebruikte.. ik was eerst in shock en daarna werd ik nieuwsgierig.. en wilde óók. Niet zijn schuld, maar MIJN keuze!! Hoe stom om op die leeftijd nog zo’n onnozele keuze te maken. Ben nu 48 dus héél wat jaartjes later, gelukkig. Maar het hád zéker niéts met mijn opvoeding te maken. Had eerder in mijn jeugd nog nóóit íets van drugs willen proberen, nóóit de behoefte gehad.. en nu.. nu deed ik het wel..
Zelf denk ik óók nog dát het spul in deze tijd vele malen sterker is als toen. Niet als excuus bedoeld hoor. En nú ben ik godsgelukkig dat hét stééds goed afliep, maar zou het ook nóóit meer proberen. Maar óók IK dacht mij overkomt zoiets niet, “want ik wéét dat ik véél water moet drinken.. zorgen dat ik nóóit alléén ben, het moet opbouwen” ( wat een bullshit allemaal achteraf gezien)
Zó heb ik het de zoon van mijn man (12 jaar) óók uitgelegd. Want doen alsof je het zo goed weet allemaal, zonder je eigen fouten toe te geven maakte voor mij mijn uitleg zinloos. Hij was totáál in shock.. jij?? Jij maakte zo’n domme keuze..? Ja ik jongen en voor hetzelfde geld had ik hier niet meer gezeten.. Dat maakte indruk! Zelfs Danielle haar verhaal erbij gehaald.
En nóg zullen wij nóóit zeggen, dat zal onze niet doen. Want de sociale “druk” wordt vele malen belangrijker als mijn uitleg straks.
Het énige dat je kunt is HOPEN dat ze sterker zijn als de sociale druk.
Want je kunt ze onmogelijk in een glazen kastje stoppen. En zeggen, mijn zoon of dochter doet zoiets niet, is mijns inziens je kop in het zand steken.
En roepen dat jij wél weet hoe je het béter zou doen vind ik bijna beledigend! Want je wéét het als ouders gewoon ECHT niet.
Ik werd met normen en waarden opgevoed! Werd gewaarschuwd en kreeg uitleg. En ik was 34!! Toen ik xtc ging proberen, had toen een vriend die het dagelijks gebruikte.. ik was eerst in shock en daarna werd ik nieuwsgierig.. en wilde óók. Niet zijn schuld, maar MIJN keuze!! Hoe stom om op die leeftijd nog zo’n onnozele keuze te maken. Ben nu 48 dus héél wat jaartjes later, gelukkig. Maar het hád zéker niéts met mijn opvoeding te maken. Had eerder in mijn jeugd nog nóóit íets van drugs willen proberen, nóóit de behoefte gehad.. en nu.. nu deed ik het wel..
Zelf denk ik óók nog dát het spul in deze tijd vele malen sterker is als toen. Niet als excuus bedoeld hoor. En nú ben ik godsgelukkig dat hét stééds goed afliep, maar zou het ook nóóit meer proberen. Maar óók IK dacht mij overkomt zoiets niet, “want ik wéét dat ik véél water moet drinken.. zorgen dat ik nóóit alléén ben, het moet opbouwen” ( wat een bullshit allemaal achteraf gezien)
Zó heb ik het de zoon van mijn man (12 jaar) óók uitgelegd. Want doen alsof je het zo goed weet allemaal, zonder je eigen fouten toe te geven maakte voor mij mijn uitleg zinloos. Hij was totáál in shock.. jij?? Jij maakte zo’n domme keuze..? Ja ik jongen en voor hetzelfde geld had ik hier niet meer gezeten.. Dat maakte indruk! Zelfs Danielle haar verhaal erbij gehaald.
En nóg zullen wij nóóit zeggen, dat zal onze niet doen. Want de sociale “druk” wordt vele malen belangrijker als mijn uitleg straks.
Het énige dat je kunt is HOPEN dat ze sterker zijn als de sociale druk.
Want je kunt ze onmogelijk in een glazen kastje stoppen. En zeggen, mijn zoon of dochter doet zoiets niet, is mijns inziens je kop in het zand steken.
En roepen dat jij wél weet hoe je het béter zou doen vind ik bijna beledigend! Want je wéét het als ouders gewoon ECHT niet.

Kusje van Daan

Mijn presentaties eindigen met een kusje van Daan.
De kinderen krijgen te horen en te zien wat een kusje is.
Na de uitleg gaan zij de kusjes maken.
Steevast zie je dat een ieder om zich heen kijkt, mij aankijkt. Ik geef nog wat voorbeeldkusjes en de 1e leerling is klaar, als ik het kusje voorlees en een compliment geef vliegen de kusjes mij om de oren. Na de presentatie kijk ik of de kusjes in het format passen, of de teksten aanspreken en stuur ze naar Tien. Zij zorgt ervoor dat ze bij de drukker komen, ik haal ze daar weer op en ga ermee terug naar de maker ervan.
“Bent u het geworden mevrouw”?
Ik wilde net de klas uit lopen waar ik afgelopen week een presentatie gaf.
Een aantal kinderen hebben zojuist hun kusjes op papier uitgedeeld gekregen.
Ik antwoorde JA, ik ben het geworden!
Alle 30 kinderen klappen spontaan en gaven mij felicitaties.
IJmonder van het jaar, dat werd ik op 5 februari 2018.
Sindsdien ben ik een aantal malen in de krant geweest, regionale tv en heel veel op social media.
De kusjes vertellen een verhaal, de kusjes willen jou wat vertellen.
De kusjes zijn van Daan, mijn Danielle, mijn kind.
De kusjes, zij waren er al voordat ik IJmonder van het jaar werd.
De kusjes zijn onderdeel van mijn presentaties in het kader van de bewustwording.
De kusjes…..

 

IJmuider courant mee naar een presentatie

Zo’n 300 leerlingen van het Driehuizense Ichtus Lyceum hebben een bijzondere ontmoeting achter de rug. Tijdens gastlessen op scholen vraagt de Velserbroekse Nicolette Koopen schier onvermoeibaar aandacht voor de risico’s van xtc-gebruik. Haar dochter Daniëlle moest het slikken van die harddrug twee jaar geleden met de dood bekopen.
Vrolijk, gek, ondernemend. Een meisje met een gulle lach. Zo omschrijft Koopen Daniëlle bij haar bezoek aan het Ichtus Lyceum. Om de ‘kennismaking’ kracht bij te zetten, laat zij de leerlingen die zich donderdag voor de presentatie hebben verzameld een serie foto’s zien. Daniëlle moet inderdaad een opgewekte jonge vrouw zijn geweest. De ene na de andere afbeelding uit het familiealbum verschijnt op het scherm in het leslokaal. Maar als Koopen de tieners heeft verteld hoe ingrijpend haar leven na een alarmerend telefoontje op 23 juli 2016 is veranderd, worden de leerlingen met een heel ander plaatje geconfronteerd. Daarop is Daniëlle opgebaard vereeuwigd.
Tijdens de gastles – waarbij Koopen ook uitleg geeft over de ingrediënten van xtc en over de motieven van handelaren in die harddrug – verslapt de aandacht van de middelbare scholieren vrijwel geen seconde. Geconcentreerd luisteren ze naar het betoog van de Velserbroekse, die onlangs is uitgeroepen tot ‘IJmonder van het Jaar’.
Gedrogeerd
Met een kleine peiling probeert Koopen duidelijk te krijgen of Ichtusgangers zelf ook ervaringen met xtc hebben. Dat doet zij bij elke presentatie. ,,Een 16-jarige leerlinge van een school in Den Haag vertelde mij bijvoorbeeld dat ze met een vriendin was gedrogeerd en dat er daarna seksfilmpjes van de meisjes waren gemaakt”, zegt de Velserbroekse voor het begin van haar presentatie op het Driehuizense lyceum.
Koopens verhaal maakt ook indruk op Ichtus-rector Alexander Volmer. ,,Nicolette Koopen waarschuwt pubers niet alleen, zij laat ze ook nadenken over de gevaren van xtc.’’ Of zich op de Driehuizense school wel eens incidenten met de harddrug hebben voorgedaan? Volmer: ,,Nee, dat niet. We hebben een paar jaar geleden wel een leerling gehad die in wiet bleek te handelen. Die jongen is hier weggestuurd. Want dergelijk gedrag kun je niet door de vingers zien.’’
De gastles van Koopen past in het onderwijsbeleid op het Ichtus Lyceum, zegt de rector. ,,Wij besteden al geruime tijd aandacht aan drugs en roken. Maar bijvoorbeeld ook aan de problematiek rond loverboys. Op elke school gebeurt wel eens iets vervelends. Daarom hebben we regelmatig contact met de wijkagent en zijn we zelf heel alert.’’

 

Mee naar een presentatie

Even bijkomen met een kopje thee…
Ik heb vandaag een presentatie van Nicolette bijgewoond op het Ichthus, 2e klas.
Indrukwekkend, respect, een missie, vol passie zijn even wat woorden die nu in me opkomen. Bewonderenswaardig dat Nicolette met Tom heel Nederland doorkruist om mensen/kinderen bewust te maken van wat drugs met je doet.
Ikzelf heb het vroeger nooit gebruikt, zal het ook nooit doen en ik hoop dat mijn kinderen dat zich ook bewust worden. Daar doe ik thuis mijn best voor.
Wat Nicolette en haar naasten moeten doormaken is afschuwelijk. Je kind verliezen is je ergste nachtmerrie.
Nicolette, dank dat ik erbij mocht zijn!
Kusje van Daan: Allesverwoestend.
Liefs, Esther

Presentatie

Vandaag was ik voor de eerste keer mee naar de presentatie van Nicolette.
Mijn gedachtes vooraf aan de presentatie waren: verdriet en uitleg betreft xtc.
Toen de klas van het Ichtes Lyceum binnen kwam dacht ik dat het een lastige groep zou zijn om voor te staan. De leeftijd van rond de 14 jaar: midden in de puberteit en vol in ontwikkeling. Waar dus bijdehand en grote mond bij hoort.
De klas van 36 kinderen namen plaats en ik paste me aan door zo onopvallend mogelijk een andere tafel te nemen en de kinderen de ruimte kregen om “lekker” te zitten.
Het was een klas zoals een klas is: beetje rumoer.
Nicolette begon haar presentatie en het viel stil…
Ook ik keek mee naar de foto’s en hoorde het verhaal van Daniëlle. Slik. Pffff die tranen….. ze prikte in mijn ogen en had moeite ze binnen te houden. Ik dacht aan de momenten dat ik Daniëlle had meegemaakt en de momenten die Daniëlle aansloot bij de mannen. (Daar bedoel ik mee de vrienden van Peter). Het schater gelach en de volume in haar stem.
Maar goed; dat zijn de mooie herinneringen waarvan jullie ze denk ik niet willen weten ivm de lengte van dit verhaal.
Nicolette haar stuk ging door op de xtc: het maken, het gebruiken, het testen etc. Hierbij stelde ze vragen aan de klas en betrok zo allen erbij. En ze waren er bij! Super geïnteresseerd. Ik keek af en toe door de klas en zag dan alle koppies gericht naar haar ipv het smoezen wat ik altijd in de klas deed op die leeftijd😅.
“De kusjes” en de kaartjes van “als ik aan Daniëlle denk dan…” werden uitgedeeld. Hierdoor keek ik naar de klok en besefte dat de tijd is gevlogen. Pakkende kusjes werden voorgelezen.
Toen de bel ging bleef het rustig. Ook daar keek ik van op. Geen kinderen die alles snel in hun tas gooide en rennend het lokaal uit. Huh.
De presentatie vond ik boeiend!! Die uitleg was zo goed naar nivo omgezet en de voorbeelden erbij vond ik steengoed. Zo noemde Nicolette over het lachgas dat de longen 20 seconden doen bevriezen. 20 seconden is niet veel toch? Nou neem je hand in vuur 20 seconden of je vinger aan stroom 20 seconden; daar wil je niet aanzitten.
Of het voorbeeld over de ingrediënten van een pil (scheikundige rommel) en de uitleg naar het alledaagse leven.
Eenmaal naar huis rijden dacht ik terug aan hoe het was gegaan. Hoe Nicolette op haar rustige manier alle aandacht van de kinderen kreeg. Hoe ze hun erbij betrok en ook aan hoe ze de informatie gaf. Petje af!! Ik kan alleen maar zeggen: well done! Je hebt de bewustwording achtergelaten. Ik hoop dat ze daardoor eerst goed na zullen denken en een percentage zelfs ‘nee’ durft te gaan zeggen.
Daan liefie: je moest eens weten…. je bent bekent. Door heel Nederland ‘beroemd’. Maar dood.
Monique

Recensie Mondriaan College

Francis Kramer

Je bezoek heeft weer een boel losgemaakt… was goed. Onze projectweek staat in het teken van ‘jij en de ander’ …. jij maakte gisteren en vandaag weer anderen wakker. In de gangen gonsde het sinds gisteren… het woord werd gedeeld, sommigen kwamen bij voorbaat al langs “juf, ik vind het eng”…

Dapper

Dapper!
Gisteren en vandaag was ik op het Mondriaan college in Den Haag.
2 kleinere en 2 zeer grote groepen meiden en enkele heren die op het MBO zitten.
Hier ontmoet ik jou gisteren, je zit aan het gangpad en knikt als ik iets uitleg.
Je vinger gaat oDapper!
Gisteren en vandaag was ik op het Mondriaan college in Den Haag.
2 kleinere en 2 zeer grote groepen meiden en enkele heren die op het MBO zitten.
Hier ontmoet ik jou gisteren, je zit aan het gangpad en knikt als ik iets uitleg.
Je vinger gaat omhoog “mag ik iets zeggen”?
Jij verteld in de klas over jouw xtc gebruik, waarom jij het graag gebruikt.
Ik hoor ohhh en ahhh om jou heen.
Wat vind ik jou een stoer wijf, voor je mening uitkomen in een groep is niet voor iedereen weggelegd, maar jij doet het! Ik zeg jou direct dat ik jou waanzinnig dapper vind.
Ik luister naar jou, en jij naar mijn presentatie. Aan het einde van de presentatie ben jij vrij snel vertrokken, we hebben elkaar niet meer gesproken.
S’avonds vertel ik thuis over jou, hoe goed ik het vond dat jij voor jouw mening uit kwam.
Vanmorgen was ik wederom bij jou op school, voor de toiletten zag ik je zitten.
Ik praat eerst met je klasgenoten, jij mengt je in het gesprek “ik heb na uw presentatie echt goed nagedacht en weet niet of ik volgende keer zo snel meer slik”. Ik vertelde je dat ik vanavond over jou ging schrijven, dit omdat jij zoveel indruk op mij maakte.
Vandaag na mijn tweede presentatie blijft er een dame “hangen”, of ze nog even met mij mag praten?
Tuurlijk mag en kan dat (ik maak hier altijd tijd voor).
Een voor jou bekend persoon heeft jou en je vriendin gedrogeerd. Een zeer persoonlijk verhaal volgt.
Deze jongen heeft dit vaker gedaan, heeft mensen zonder toestemming op beeld vastgelegd.
Deze week doe jij aangifte, hoe dapper ben jij!
In de gang krijg ik een dikke knuffel, met een team Danielle lippenbalsem en aansteker scheiden onze wegen.
Wat een bijzondere verhalen heb ik mogen horen.
Wat een tranen zijn er door jullie gelaten.
Wat maken jullie op jullie nog jonge leeftijd veel mee.
Gisteren en vandaag had ik 2 verschillende gasten bij mij. Beiden hadden mij gecontact, de een voor haar studie criminologie, de ander als journalist, zelf voorlichting gevend persoon en nu een boek over drugs aan het schrijven.
Het waren “mooie” dagen, tot gauw ROC Mondriaan.
mhoog “mag ik iets zeggen”?
Jij verteld in de klas over jouw xtc gebruik, waarom jij het graag gebruikt.
Ik hoor ohhh en ahhh om jou heen.
Wat vind ik jou een stoer wijf, voor je mening uitkomen in een groep is niet voor iedereen weggelegd, maar jij doet het! Ik zeg jou direct dat ik jou waanzinnig dapper vind.
Ik luister naar jou, en jij naar mijn presentatie. Aan het einde van de presentatie ben jij vrij snel vertrokken, we hebben elkaar niet meer gesproken.
S’avonds vertel ik thuis over jou, hoe goed ik het vond dat jij voor jouw mening uit kwam.
Vanmorgen was ik wederom bij jou op school, voor de toiletten zag ik je zitten.
Ik praat eerst met je klasgenoten, jij mengt je in het gesprek “ik heb na uw presentatie echt goed nagedacht en weet niet of ik volgende keer zo snel meer slik”. Ik vertelde je dat ik vanavond over jou ging schrijven, dit omdat jij zoveel indruk op mij maakte.
Vandaag na mijn tweede presentatie blijft er een dame “hangen”, of ze nog even met mij mag praten?
Tuurlijk mag en kan dat (ik maak hier altijd tijd voor).
Een voor jou bekend persoon heeft jou en je vriendin gedrogeerd. Een zeer persoonlijk verhaal volgt.
Deze jongen heeft dit vaker gedaan, heeft mensen zonder toestemming op beeld vastgelegd.
Deze week doe jij aangifte, hoe dapper ben jij!
In de gang krijg ik een dikke knuffel, met een team Danielle lippenbalsem en aansteker scheiden onze wegen.
Wat een bijzondere verhalen heb ik mogen horen.
Wat een tranen zijn er door jullie gelaten.
Wat maken jullie op jullie nog jonge leeftijd veel mee.
Gisteren en vandaag had ik 2 verschillende gasten bij mij. Beiden hadden mij gecontact, de een voor haar studie criminologie, de ander als journalist, zelf voorlichting gevend persoon en nu een boek over drugs aan het schrijven.
Het waren “mooie” dagen, tot gauw ROC Mondriaan.

Recensie internationale taalklas.

Judith Middelburg Van Duijn

 

Lieve Nicollete,
Wat was het een bijzondere ochtend. Mijn kinderen heb ik gister enigszins proberen voor te bereiden op jouw komst. Vanmorgen waren ze dan ook vol verwachting. En wat ben je binnen gekomen bij ze.. zo mooi om te zien hoe duidelijk je jouw verhaal hebt kunnen vertellen. Duidelijk, rustig, zoekend naar makkelijkere woorden, duidelijke uitleg van moeilijke woorden. Echt heel knap. Niet iedereen beschikt over zo’n talent.
Ik weet zeker dat onze kinderen een hoop informatie rijker zijn geworden en daarmee hopelijk in de toekomst verstandige, bewuste keuzes kunnen maken.
Nogmaals heel erg bedankt en ik had al zoveel respect voor je, voordat je kwam, dat respect is nu nog groter.
Liefs, Judith

Internationale taalklas.

Internationale Taalklas
Vanochtend heb ik wel een heel bijzondere presentatie mee mogen maken.
Heel dichtbij mij in de buurt heb je de Internationale Taalklas, een school voor nieuwkomers, kinderen die net uit het buitenland komen en nog geen Nederlands spreken. Nicolette gaf een presentatie voor kinderen tussen de 11 en 14 jaar. Kinderen die kwetsbaar zijn vanwege hun verleden, heden en toekomst. Voor het overgrote deel gevlucht uit onveiligheid omdat ze in een oorlogsgebied woonden en hun ouders op de vlucht gingen of op zoek waren naar vrijheid. Kinderen uit alle windstreken van deze aarde: van Syrië tot Somalië, van Amerika tot Iran, van Afghanistan tot Eritrea, van Irak tot Birma.
Nicolette had al haar improvisatietalent nodig om letterlijk en figuurlijk verstaanbaar en begrijpbaar voor deze kinderen te zijn. Om een klein stuk van haar verhaal over bewustwording van de gevaren van het gebruik van XTC over te kunnen dragen. De juffen van deze kinderen vinden het uitermate belangrijk dat dit verteld wordt aan deze sterke, maar ook kwetsbare kinderen die al een heel verleden met zich mee dragen.
Over het algemeen beheersten deze kinderen de Nederlandse taal redelijk en konden zij haar verhaal goed volgen.
Het eerste gedeelte van de presentatie, over Danielle als persoon en de manier waarop zij overleed zorgde bij sommigen voor verwarring, het maakte veel emoties los, ook vanwege het feit dat zij zelf al veel met dood, verlies, verdriet en los laten te maken hebben gehad. En er kwamen vragen, soms pijnlijk.
“Waarom heeft jou meisje drugs gegeten?”
“Als je aan haar denkt, waar denk je dan aan.”
“Ik denk dat U heel verdrietig bent dat U kind dood is gegaan.”
“Wat dacht je toen je dochter stierf?”
“Wat voelde U toen Danielle dood ging?”
Vervolgens ging het over bewustwording. En de kinderen werden nog stiller, maar er werden ook vragen gesteld, zo helder. Maar wat mij het meest verbaasde is dat zij al zoveel wisten over drugs. Het verbaasde mij niet alleen, maar ook de juffen.
“De juf: Waarom weten ze dit?”
Over de kleur van XTC:
“Dan kunnen ze pilletjes mooier maken.”
Als ik aan XTC denk dan: “De S van Superman of slecht. Snoep.”
Over de giftige stoffen in XTC:
“Chloor ken ik van het Boerhaavebad.”
“Cafeïne doet mij aan mijn moeder denken, ze drinkt veel koffie.”
Over het aan een pilletje komen:
“Wil je ook? Doe gewoon mee.”
“Ik moet wat dingen onthouden, ik schrijf het op.”
Wat ben ik blij dat ik in Nederland geboren ben. Wat heb ik in een paar uur tijd veel geleerd van deze kwetsbare groep kinderen, die tegelijkertijd zo sterk zijn.
Zij, die hebben los moeten laten, om opnieuw te kunnen ontvangen en open te kunnen staan voor nieuwe dingen. Net als Nicolette dit heeft moeten doen na het overlijden van haar zo geliefde Danielle.
Francis

Drie en twintig

Vandaag ben jij 23 jaar geleden geboren.
Voor het tweede achtereenvolgende jaar ben je er niet meer bij.
Wat kan ik er nog over zeggen, mijn gedachtes zijn te veel om op te schrijven.
Ik ben erg emotioneel, heb vandaag op Peter zijn verjaardag een paar keer gehuild. Stilletjes als ik in de keuken stond of naar de wc moest.
Drie en twintig, je had moeten shinen, je huisje op orde hebben, vriendje, kindje……maar van dit alles niets.
Je bent weg, zo onnoemelijk ver weg.
Ik ben bang je stemgeluid te vergeten, je geur te vergeten. Ik ben bang dat mensen jou gaan vergeten, dat je naam niet meer genoemd gaat worden.
Ik kreeg lieve berichtjes van Megan, Steffie en Roos, wat een toppers van meiden zijn dat!
Deze week ga ik een paar honderd leerlingen vertellen hoe leuk jij was, hoe stoer jij was, hoe stront irritant jij kon zijn en hoe ik je mis.
Tot aan de sterren en terug zouden we zeggen als we dat nog hadden gekund.
Je grafsteen is deze week waarschijnlijk klaar. Een prachtige grote glazen plaat met jouw foto erop.
Groot, zodat mensen niet om jou heen kunnen, met de vlinders erop, de vlinders die nu op mijn schouder en in mijn hart zitten.
Drie en twintig kusjes op toet.
Mama

 

Presentatie

Vandaag was ik bij een presentatie op het Sancta Maria in Haarlem aanwezig. Er werd een filmpje gemaakt voor de slotavond van de IJmonder van het jaarverkiezing en mijn stem komt daaronder. Ik zat achterin de klas en de 4de jaargang VWO kwam binnen. Beetje nonchalant, allemaal met oortjes in en plaats nemend zo van: “Wat gaan we nou toch weer krijgen?” Lekker onderuitzakkend en afwachtend. Gaande de presentatie zag ik dat de leerlingen langzaam maar heel zeker het verhaal werden ingezogen, dat ze zich openden en zich lieten raken. De aandacht focuste zich, er werd rechtop gezeten en ze keerden ook duidelijk met hun aandacht naar hun eigen binnenwereld. Ze werden er letterlijk en figuurlijk stil van al hoorde je bij elk van hen, bij wijze van spreken, de raderen draaien. Aan het einde van de presentatie was het muisstil en verliet iedereen in stille zelfreflectie het klaslokaal. Bewustwording is een feit! Prachtig om te zien!

Ijmonder van het jaar.

Een beetje in de war, dankbaar en moe ga ik nu naar mijn bed.
IJmonder van het jaar 2017, ikke…..
Wie op mij gestemd heeft, bedankt!
Wie er vanavond was, bedankt.
#bewustwording
# ijmondervanhetjaar

 

Druk

Zo, de drukte begint wat af te zakken…..na een paar duizend!!!!!! berichten zal ik de eerste update weer posten.
Gisteren in alle vroegte reden Tom en ik naar Den Bosch toe.
Koning Willen 1 had mij wederom benaderd om 153 leerlingen in twee groepen mijn presentatie te laten volgen.
Bij het vertrek hoor ik los van “dank u mevrouw” ook “dit had ik nodig”.
Lieve, mooie kusjes heb ik voorbij zien komen, dank jullie hiervoor.
Ook had ik een gaste, zij verloor een jaar voor mij haar mooie dochter.
Haar dochter was net als Danielle 21 jaar, en ja……helaas overleed Laura net als Danielle na xtc gebruik.
Lieve Wilma, ik vond het heel bijzonder en fijn dat jij erbij was!

Moeder van een vriendin

Lieve Nicolette,

Zaterdagavond zagen wij elkaar weer voor het eerst sinds lange tijd. Na meerdere keren naar je kijken, want ik twijfelde of jij het was ben ik op je afgestapt. Het was fijn om weer even met je te praten.
Je openheid over het overlijden van Danielle. Je vertelde ook over je lezingen die je geeft op scholen of daar waar het nodig is of waar je nadrukkelijk gevraagd wordt. Meteen daarop vroeg je of ik misschien een keertje mee wilde om te luisteren wat je allemaal te vertellen hebt over XTC en de dood van Danielle als gevolg. Wat ben ik ontzettend blij dat ik vandaag ( 2 februari ) met je mee ben geweest. Het was zo indrukwekkend! En zoals je zelf al zei; niet met een vingertje maar gewoon als een cadeau in de vorm van informatie. Zelf dacht ik dat ik best veel wist. Maar ook ik moet bekennen dat je meerdere dingen vertelde die ik niet wist. Alleen al je uitleg over het laten testen van XTC pillen. En net zoals de kinderen dachten dacht ik ook, je laat een pilt testen en dan denk je dat het ok is. Maar niets is minder waar! Want als ze de test afnemen van een pil waarvan de inhoud niet goed is gemengd/verdeeld. En ze krabben wat af aan de kant waar minder MDMA zit omdat de pil niet goed gemengd is. Dan komt er een te lage dosis naar voren en denk je misschien wel dat je er twee kunt slikken om wat te voelen.
Ik ben blij en dankbaar dat jij mij de kans hebt gegeven dit mee te maken.
Het was zeer leerzaam, maar toch ook mooi! Mooi hoe de kinderen reageren en hoe jij daar dan weer op reageerde! Het was een emotionele maar zekere een mooie ochtend!
Dikke kus, Marlon