Als de dood een gezicht heeft.

Ik schreef van de week over de 24 jarige neef van mijn vriendin die die middag stierf aan de gevolgen van oa drugs.
Vanmiddag zie ik zijn foto, een lekker jong, getint koppie, oorbelletje in en een glimlach.
Ik hoorde dat hij het zijn ouders niet altijd even makkelijk had gemaakt en zijn eigen pad trok.
Dit herken ik wel van Danielle, zij trok ook haar eigen pad.
Als ik mijn zorgen uitsprak was het pffffffffffffffffffffffffffff mammmmmmmmmmm maak je niet zo druk.
Ik denk dat vele zich hierin zullen herkennen, veel van onze kinderen zullen dit zeggen.
Maar ook al maakte ik vrijwel alles bespreekbaar naar Danielle toe, voor haar was het te laat om dit naar mij te doen.
Ik hoorde na haar dood dat zij aangegeven had dat zij met mij over een aantal zaken wilde praten.
Helaas was dit te laat en wachtte de dood haar op om haar vervolgens zonder pardon mee te nemen.
Ik heb geen mogelijkheid meer gehad om met haar te praten, onze laatste woorden waren toen ik haar vroeg of zij wist wie ik was:

ja natuurlijk, mijn moeder……..dit was bijna onverstaanbaar maar ik verstond het.

Verder heb ik haar in de 2,5 dag dat zij nog leefde, alleen maar verteld hoeveel ik van haar hield en heb haar bedolven ons kusjes.

Als de dood een gezicht heeft, wat nou als jij dat de volgende keer bent, of jouw broer, zus, neef, nicht, buurjongen, buurmeisje, klasgenote het zijn?
Wil jij de volgende zijn?

Toen Danielle eergisteren een half jaar dood was, kreeg ik van een aantal van haar vriendinnen een apje, anderen zijn te druk met hun leven om te denken aan Danielle die dood is.

Wat ik veel terug hoor, het is zoveel wat er op team Danielle gepost wordt. Ja, dus……………je wordt geconfronteerd met?
En daar heb je eigenlijk geen zin in?
Nou, dan zet je de updates stop, of je haalt jezelf er gewoon uit, geen probleem.

Ik zal met team Danielle blijven posten, schrijven en scholen bezoeken. Maar waarom doe ik dit nou toch, want Danielle is en blijft dood.
Ik doe dit voor JULLIE!
Ik hoop dat jullie verder gaan nadenken, misschien andere keuzes gaan maken en lang en gelukkig mogen blijven leven.
Ik hoop dat jullie dit weer tegen jullie vrienden vertellen en zij weer tegen………….

Ik schreef net als de dood een gezicht heeft, jullie weten allemaal hoe mijn Danielle eruit zag.
Ook heb ik jullie over Tim verteld, zal ik jullie over Yoeri, Jovi, Renate en al die andere kinderen vertellen.
Want voor deze ouders heeft de dood een gezicht, zullen wij geen nieuwe herinneringen meer maken, hebben wij alleen nog herinneringen uit het verleden.

En ik vertel erover omdat de dood niet selectief is, er wordt geen rekening met jou gehouden omdat jij maandag een leuke date hebt of die leuke vakantie deze zomer hebt.
Danielle zou afgelopen zomer naar Mallorca zijn gegaan………het werd een enkele reis naar een hele andere bestemming.

Ik eindig met een quote

Xtc
Tot de dood ons scheidt……………….

Kusje van Daan.