Deze dag was je nog in het leven, apte wij de hele dag heen en weer.
Na een drukke week waarin je broer geopereerd werd gingen wij die zaterdag op vakantie.
De week vulde zich met werk, vakantie dingen die nog geregeld moesten worden en voorpret.
Ilse ging lekker met Kristi naar Frankrijk, Maaike maakte zich op voor haar aankomende stage en jij werkte nog even door.
Nog een paar weken dan zou jij met je vriendin naar Mallorca gaan. Eindelijk naar de zon, het was al geboekt, je keek er zo naar uit.
Zaterdagochtend apte jij en ik nog, je was druk, ik moest met je broer naar de spoedpost wat onwijs lang duurde.
Na een paar uur eindelijk op weg naar vakantie.
Jij en ik apte nog en je vroeg nog ” wat is er met Wessel?”
Je was de laatste tijd “afwezig” had het druk en “vergat ” afspraken.
Je was zelfs zo druk dat we je al twee weken niet gezien hadden. Zo lang hadden we je nog nooit niet gezien.
De operatie van je broer en vakantie van je zusje waren voor het eerst in je leven aan je aandacht ontsnapt.
Drie en twintig zeven om veertien uur zeven en achtien secondes hebben wij onze laatste apjes gehad.
23_07_2016 14 :07:18
Niet lang hierna heb jij dat genomen waar ik s’avonds voor naar huis kwam.
Wat zou je nou toch gedacht hebben, gevoeld hebben.
Je moest naar je werk om 1700, was moe…..
1830 kreeg ik het eerste telefoontje, 1930 het tweede.
2145 zag ik je, was je al verwikkeld in een helse strijd om leven en dood.
Nu ik het schrijf zie en hoor ik alles weer, voel ik de onmacht en voel ik het verdriet van die avond.
Jij, zo mooi en ijdel, overgeleverd aan de goden, goden die jou niet gunstig gezind waren.
Geluiden en beelden die ik nooit van mijn leven meer zal vergeten.
Vooral dat laatste heeft mij strijdbaar gemaakt.
Dat maakt dat ik mensen wil voorlichten, ze wil uitleggen dat er een schaduwzijde is.
Ik hoop zo dat je niet zoveel hebt meegekregen van wat wij wel hebben meegekregen.
Ik hoop zo dat er een hemel bestaat of iets waar je rust hebt.
Xx mama