Vanmiddag bij het ophalen van de spaarpotten raak ik in gesprek met een jonge man, bijna 30 en bekend met alles rondom dat waar team Danielle voor staat.
We raken in gesprek over dat waar er over gesproken wordt,en wat er onder andere in zijn dorp gebeurt.
Dweilen met de kraan open zijn zijn woorden, het heeft mij aan het denken gezet.
Als we zo blijven denken, dan zal er nooit ergens iets veranderen, want als je denkt, tja het is zoals het is dus…………………………….
Liever zou ik denken in, goh het kan dus ook zo en zo laat ik dat eens proberen……………………..
Jullie zijn degene die de verandering in werking kunnen zetten, graag kom ik met jullie praten, vertellen over wat xtc met mijn kind deed………………………………….zij ging er namelijk dood aan.
Een leuke meid, 21 jaar, grote bek, jullie kennen dat type wel, gewoon een lekker wijf als je haar gezien had. Ook zij zal gedacht hebben, dit is de BOM! Ja een bom was het, alleen was het een atoombom, alles verwoestend en dodelijk.
Danielle was buiten dat zij mijn (onze) dochter was, ook nog een zus, nicht, vriendin, collega en wat al niet meer.
Dweilen met de kraan open, dat veroorzaakt eigenlijk altijd overlast.
Zou het niet zo kunnen zijn dat we vanaf nu alleen nog dweilen als er vlekken zijn, de kraan gewoon dicht blijf?.