Als je drugs gebruikt neem je risico’s.
Die risico’s weet je waarschijnlijk niet, toch loop je ze.
Als ouders heb je het nakijken, vaak weet je er niets van, word je ermee geconfronteerd.
De ouders van Jovi, Myrthe en nog heel veel anderen werden net als ik geconfronteerd met drugsgebruik.
Niets vermoedend werd ons leven ruw en nooit meer repareerbaar kapot gemaakt.
Horror in het kwadraat heb ik gezien, gehoord, gevoeld en geroken.
Oneerbaar sterven is niet humaan, niet voor de persoon in kwestie, maar zeker niet voor ons ouders.
Je ziet je kind, je vlees je bloed, je alles……je ziet je kind sterven of ziet je kind gestorven.
Sta je daar wel eens bij stil?
Dat die kant er ook is?
Is dat dan eigen schuld dikke bult?
Bewustwording is een lange weg, ik zal een ieder die weg op blijven duwen.
En waarom…..zodat jullie niet in een mortuarium, kist en oven eindigen.
Dat jullie ouders, broers en zussen niet de dupe hoeven te zijn van de narigheid die er ook kan volgen.
Fijne feestdagen.
Nicolette