Loslaten…..
De dokter vertelt de mogelijkheden, ik duizel bijna, Jezus dit is niet misselijk.
Transplanteren, wachtlijst, doodgaan. Ik stel direct de vraag of je nog wel kinderen kan krijgen?
Het antwoord is ja, gelukkig maar, dit was je grootste wens.
Dan komt er nog veel gepraat over medicijnen die elkaar bijten en procedures.
Het gevoel van willen we dit wel bekruipt mij….. Niet doen betekent dood gaan. Dood gaan, het rolt door mijn hoofd, dood gaan!
Ik streel je hoofd en kus je voor de 1000e x, je zal toch niet dood gaan?
Ik hoor wat er over de toekomst gezegd wordt, jeetje mina.
De dokter kijkt naar ons en ik stel de vraag of hij MOET transplanteten?
Alles en iedereen lijkt nu stil te zijn, ik weet wat ik vraag. De dokter knikt en bevestigt dat hij zich aan protocollen MOET houden. Ik denk aan wat je te wachten staat en denk 1001 dingen.
Jouw dromen, wensen, hoop, alles in de waagschaal door xtc…………. Je moet je na de transplantatie aan heel veel regels houden, ik hoop dat je dat kan……
De dag erna 1140 moest ik toch loslaten, het was foute boel en het mocht toch niet zo zijn.
Ik zeg je nogmaals hoeveel ik van je houd en daar ga je……….
Verlost van alles waar je last van had, nooit meer pijn, nooit meer verdriet. Jouw toekomstpad werd een heel ander pad.
Nicolette
