Lieve Daan,
Ongeveer 17 jaar geleden leerde ik je kennen in de kleuterklas, wat jou een van mijn oudste vriendinnen maakt. Vanaf dag 1 dikke vriendinnen, de hele basisschool door. Slaapfeestje hier, tussendemiddag eten daar, mee naar de camping en weet ik veel wat allemaal nog meer. Na de basisschool gingen we alle twee naar een andere middelbare school. Ondanks dat we elkaar niet meer elke dag spraken toch even goede vriendinnen. Zo ben ik nog een keer mee geweest naar de camping en was mijn eerste keer echt dronken zijn met jou.
Maar ook in minder leuke tijden stond je voor mij klaar. Bijna 8 jaar geleden overleed mijn vader, waarbij ook jij zo mee kon lachen. Je was er voor me. In de jaren daarna hebben we het vaak over mijn vader nog gehad, ook samen met jou mama. Je hebt me nog getroost toen het nummer dochters voorbij kwam, toen we bij jou aan de eettafel zaten. Je bent er voor me geweest in goede en slechte tijden, zoals een echte vriendin er voor je is! Na de middelbare school ging ik een jaar na het buitenland en daarna is het contact verwaterd. Ik zag je nog wel eens in de bus of ergens met drankje in ons handen, en dan was het alsof we elkaar gister nog gesproken hadden. De laatste keer dat ik jou koppie mocht zien was vlak voordat ik naar Mauritius ging voor 5 maanden in februari, in de bus. We zouden in die week nog wat gaan drinken, maar dat ging niet door omdat je twee hele mooie tattoos ging laten zetten. De vlinder en je tattoo voor Maaike, Wessel en Ilse. Nja, dan zou dat drankje nadat ik terug was wel komen toch?
Ik was net twee weken terug toen ik hoorde dat je in het ziekenhuis lag en dat het niet goed met je ging. Ik kon het niet geloven, en ik kon niet stoppen met huilen. JIJ?! WAAROM JIJ? Dit gevoel heb ik nog steeds. Ik was een paar weken geleden naar ADE, en ik trok het niet. Iedereen met grote ogen, en het enige wat ik kon denken was waarom leef jij nog wel?! En waarom mijn lieve, eigenwijze vriendinnetje niet meer? Ik snap het niet, en ik wil het niet snappen. Het is gewoon fucking oneerlijk.
Maar lieve lieve Daan, je hebt ervoor gezorgd dat ik nu ben zoals ik ben, en ik draag je altijd met mij mee. Ik hoop dat je daarboven een mooi plekje hebt (dat kan natuurlijk niet anders), en misschien dat je nog een keer tussendemiddag een broodje kan eten met mijn papa. Het nummer dochters heeft nu voor mij twee betekenissen, waarvan jij er nu een bent. Voor alles wat je helaas niet meer hebt mee mogen maken.
Ik hou van je, je zit in mn hart ❤️❤️