De zorg.
Daar waar jij zo graag in wilde werken, maar wat je niet gegund werd. Werken in de zorg, daar waar jij goed in was, daar waar jouw kracht lag.
De zorg.
Daar waar ik in ga werken, waar ik mijn plekje wil gaan vinden. Gister kreeg ik te horen dat ik ben aangenomen bij de zorgbalans, vandaag kwam daarbij dat ik ook officieel ben aangenomen als student Verzorgende-IG.
Binnenkort ga ik starten, een opleiding van 1.5 jaar om mijzelf om te scholen, om de zorg in de gaan.
Laatst viel het kwartje, mijn paardenstudie was niet waar ik de rest van mijn tijd wil werken maar meer mijn hobby. Na een gesprek met Colinda kwam de vraag waarom ik niet de zorg in ging. Na wat opzoeken kwam de interne opleiding voorbij, want fulltime studeren met een eigen huis ging het niet worden. Op naar de informatieavond. En hoe…ouderenzorg, zorgen voor anderen. Aangemeld, toetsen gemaakt en vandaag de aanname.
In de auto naar huis kwam het besef. Dat ik de studie(s) ga doen, die jij zo graag wilde doen.
Om te beginnen dus als verzorgende, daarna hopelijk kraamhulp en misschien wel Hbo-v.
Het was vandaag zo’n dag, Tijger(mijn kat) onder narcose bij de dierenarts..daar begon het gevoel al, onder narcose. Nu wachten op het telefoontje dat ze goed en wel wakker is geworden. Zenuwen.
Daarna het goede nieuws over de studie.
En om het af te maken, onderweg 2 ambulances die met gillende sirenes langskwamen.
Weer alles wat me aan jou doet denken.
Ik kom zo even bij je langs, langs je graf. Ik kom er regelmatig, minstens eens in de week. Om je bij te praten, een bloemetje te brengen of om een kaarsje aan te steken.
Ik kan alleenmaar hopen dat je trots op me bent.
Over 22 dagen ben je 2 jaar dood, maar weet dat we dan op je proosten. Op jou en op het leven. Dat we ons leven maar mogen leven, dat is wat ik zal doen. Leven.
Weet dat ik je mis, en dat ik hoop dat je trots op ons bent.
Dikke kus Maaike
P.s. je hebt er weer een gedachtenreis bij. Marion Bloemendal Stolwijk heeft jou meegenomen tijdens haar wandeling de Alpe d’Huzes op.