Dat met het gevoel wat ik eerder beschreef maakt mij wanhopig.
Geen blinde paniek, maar verdriet die mij als een deken omhelst.

Als ik dan die jonge knullen en meiden zie dan overvalt mij dat.
Het besef dat ik de wereld niet kan redden heb ik volledig!
En ja ik geniet van mijn vakantie!
En God wat ben ik trots en blij met en op mijn andere kinderen!

Maar ik mis haar! En dat maakt mij op zo.n dag als vandaag wanhopig.
Dat komt gewoon weer goed, maar vandag was dat even niet zo.

Bedenk maar dat je een kinderwens had en iedereen zwanger was behalve jij.
Of jij een miskraam en de rest kreeg een kind.

Ik besef dat Danielle dood is, maar als je het beseft……….