Lieve Daan,

Het is weer zondag, 5 maart 2017. Dit is de 222ste dag zonder jou, jeetje mina dat gaat zo snel…..

Als ik s’avonds in me bed lig dan denk ik aan je, kijk ik naar onze foto’s & bedenk ik hoe mooi wij het samen gehad hebben.

Vandaag hebben we geschaatst voor de stichting, maar voornamelijk voor jou!

Ik draag iedere dag je armband, ik draag iedere dag jou bij me. Ik mis je bij zoveel dingen, soms bedenk ik me waar je nu bent, of er echt iets is na de dood? Of je veel lieve mensen bij je hebt?

Ik heb gister door me galerij gesnuffeld & zag de foto’s van 25 & 26 juli, ik vind het zo oneerlijk.

Waarom kon je niet gewoon bij ons blijven? Hoezo moest je zoon stom pilletje nemen? Waarom gaat de wereld door terwel jij niet meer door mocht gaan? Waarom slikken bekende Nederlanders? Weet de politie dat en doen ze er niets mee? Het is toch zo verboden? Waarom zijn die niet dood gegaan door 100e pillen die ze geslikt hebben? En jij wel na 1 pil? Waarom maken mensen zo iets? En waarom wordt het in liedjes genoemd dat ze het zo fijn vinden?

Ik vind het zo oneerlijk dat wij je allemaal moeten missen. Ik hoop zo dat je het super goed heb waar je bent.

Daan, je was me beste vriendin maar je was ook me zus. Ik mis je zo, hoop dat je dit liedje net zo mooi vindt als ik en je het met liefde kan horen. 222 kusjes & knuffels van mij omdat ik je die al 222 dagen niet heb kunnen geven.

Loveyou, Ilse ?.