1 augustus 2017

Ik tref vandaag een jonge voor mij bekende dame, zij en ik raken aan de praat en ik stel haar vragen.
Zeer open geeft zij mij antwoorden, ik ben niet veroordelend, hierdoor kunnen wij een open gesprek hebben.

Pratend over de reacties die ik van diverse mensen hebben gehad stel ik diverse vragen. Ik probeer een “helder” beeld van slikkend Nederland te krijgen.

Waarom slik je nou toch, wat is dat wat jou ertoe drijft om te slikken? Als ik dit aan Danielle had kunnen vragen had ik het gedaan, maar ik kan haar niets meer vragen, maar kan dit wel aan andere mensen vragen.
Helemaal “los” van alles hoor ik terug, mijn eigen cocon, mijn eigen wereld.

Ik heb geen mensen getroffen die mij aangaven maximaal 6 keer per jaar 1 pil te slikken, nee ik hoor dat vele mensen veel pillen van hoge doseringen slikken. Daar waar door instanties over pillen van 140 of 150 mg gesproken wordt, hoor ik 240 mg en zelfs 330 mg MDMA.
Ook hoor ik veel andere middelen voorbij komen, cocaïne, ketamine en GHB.
Er zit geen rem op, dat wat voor handen is, dat wordt er geslikt.

Op mijn vraag of er geen angst is dat het fout gaat hoor ik dat dit er niet is. De zin, je kan niet dood gaan aan 1 pil doet mij nu toch wel mijn mening te geven. Dit kan 100% wel, we hopen allemaal dat dit ons niet overkomt, en het overkomt de meeste ook niet. Het onsterfelijke overheerst, een ieder denkt en hoopt dat het hen niet gaat overkomen, want zij weten waar zij hun pillen vandaan hebben.

Op de vraag of ouders op de hoogte waren……….nee.
Hier rust toch een soort van taboe op, kinderen kunnen, willen of durven hier niet met hun ouders over te praten.

Vorige week zag ik een documentaire van Jan Ikema, een zeer goede schaatser. Hij raakte verslaafd aan o.a. cocaïne, de zin die hij uitsprak blijft ook na dit gesprek van vandaag naar voren komen: “ik dacht dat ik alles onder controle had”.
Waarop hij antwoorde dat hij niet lager dan lager kon komen, hij had steeds meer nodig. Zoals hij zelf zei, ik had zelfs mijn medaille opgesnoven als die thuis had geweest (deze hangt in een café).
Ik denk dat veel mensen denken dat zij het prima onder controle hebben, feestje links, pilletje links, snufje rechts, ghbtje in het midden en nog een extra middeltje er bovenop.
Heb jij jezelf wel een afgevraagd waarom jij slikt, snuift of gebruikt?
Is dat omdat je jezelf zo ontzettend fijn voelt?
Als ik hoor dat na veel gebruik je de hele week naar de klote bent, je lijf op allerlei manieren protesteert, je niet kan eten, je kaken zo zeer doen………je toch weer voor die paar uur met dat ene gevoel gaat………

Ik zal van een andere generatie zijn, of ben oud aan het worden, ben misschien saai?
Toch ben ik blij dat jullie er met mij over willen praten, ik hier weer over kan schrijven, zo komen we misschien toch ergens tot elkaar.

Begrijpen zal ik het nooit, maar dat is waarschijnlijk omdat ik mijn kind van a tot z aan dit zelfde middel dood heb zien gaan.

En mijn angst is dat dit jullie misschien ook overkomt, maar ik hoor dan……………………..ik heb alles onder controle…………..

Dikke kus Nicolette

1 augustus, we rijden naar het uitvaartcentrum om je op te halen. De afgelopen dagen wisten we dat ook deze dag onvermijdelijk was. De bloemen worden als eerste uit je kamer gehaald en in de auto.s die achter het uitvaartcentrum klaar staan op volgorde ingeladen. Ik had er geen flauw idee van dat dit op deze manier ging, bloemen voor in de auto waar jij in gaat, bloemen in de speciale bloemenauto. Aan het einde als alles ingeladen is, rijden we jou naar de gang, daar kijken we in het volle licht of de kist nog open kan blijven. De verkleuringen zijn zeer aanwezig, maar het is niet zo erg dat de kist nu al dicht moest. Gelukkig, je kan dus nog even bij ons zijn, we plaatsen de deksel zonder dicht te schroeven op jouw kist en lopen naar buiten. De dames van het uitvaartcentrum staan bij de voordeur om gedag te zeggen. Buiten staat de auto klaar, toen hij nog achter het uitvaartcentrum stond heb ik er in mijn eentje achterin gezeten, daar waar jouw kist kwam te staan. Ik keek en zag lampjes die boven jou konden schijnen, aan de zijkanten kwamen de bloemstukken te liggen, jij kwam in het midden. Nu de auto voor stond, de bloemen aan de zijkant stonden werd jij erin gezet. Ook dit hebben wij met ons allen gedaan, de dame die de auto reed zette een klem tegen de kist aan en de deur ging dicht. Normaal gaat de uitvaartleidster in deze auto, ik vroeg of ik deze laatste rit bij jou mocht zitten, uiteraard mocht dit. Patty loopt voor de auto uit de weg op, auto.s stoppen, mensen kijken, jouw kist valt best wel op…….. Na een knik loopt Patty weg en stapt bij mijn partner in de auto, ik zit met de chauffeuse en rijd met haar naar het crematorium. Op mijn schoot jouw mooie foto, een aardige mevrouw naast mij. Zij en ik raken aan de praat, wie je was en wat er gebeurt was, ze werd stil……..Bij het aanrijden van het crematorium staat er een ere haag, dit was het laatste wat de chauffeuse en ik nog nodig hadden, samen huilen we……….

Aan het einde van de uitvaart, lopen we nadat de kist dicht was gemaakt naar de gang terug en gaan nu een paadje in waar ik nog nooit geweest was. Patty legt uit waar we heen gaan en wat we te zien krijgen. Ik had vroeger in films waarschijnlijk gezien dat er grote ovens en veel vuur zou zijn, niets van dit alles was waar.  Een steriele ruimte, witte tegels en een zilveren “deur” zijn dat wat ik zie. Het proces wat er plaats gaat vinden wordt ons uitgelegd, ik werp bij het open gaan van de oven een blik erin. Inderdaad geen hoge vlammen, wel hete stenen die gloeien en het is warm. Ik leg mijn zakdoek op de kist en de kist wordt in de warme ruimte gerold, direct gaat het luik dicht. Ik heb geen behoefte om door het luikje te kijken of het wel goed brandt, de grens van wat ik wel en niet kan en wil is bereikt. We praten nog na met de 2 mensen die dit proces los van Patty begeleidde en gaan naar de gasten voor de condoleance.

Dit was het dan, het einde van jouw leven, het leven dat ik je mocht geven. Het leven dat je niet altijd mee zat, het leven dat mooier dan mooi werd gemaakt door xtc……… Wat eeuwig maar dan ook eeuwig zonde dat jij er niet meer bent. I

k mis je iedere dag……………..

mama

Vandaag schrijf ik naar aanleiding van een reactie van de afgelopen week die ik kreeg na mijn laatst geschreven stuk. Helaas is de reactie verwijderd (niet door mij) en kan ik het nu niet meer plaatsen, want het was een mooie reactie om over te schrijven.

De dame schreef mij dat zij hoopte dat ik het leven weer vrolijk in zou zien want dat zou Danielle toch graag willen (e dame en ik kennen elkaar niet). Hierop reageerde ik naar haar dat het leven best nog oké is maar dat het zo verschrikkelijk pijn doet. Vanmorgen had ik het hier met mijn partner over, ik gaf hem het voorbeeld dat als ze je been amputeren en je een kunstbeen geven je toch je been mist. Of je bent je vingers kwijt geraakt, krijgt een prachtige prothese maar dat is niet je eigen hand. Nu raakte ik mijn kind kwijt, en ja ik heb er nog 3, maar er is niets en dan bedoel ik ook echt helemaal niets wat in de buurt komt om dit gevoel van missen en verdriet op te vullen.

Maar los hiervan, de dame schreef dat er toch relatief weinig slachtoffers waren en dat Danielle toch ook zou willen dat haar moeder (ik dus) weer gelukkig zou worden/zijn. En het woordje relatief dat woord zit nu bijna 48 uur in mijn hoofd. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben niet haatdragend of wat dan ook, maar het zit bij mij even niet oké als ik hierover na denk.

Al eerder schreef ik dat de cijfers in Nederland niet objectief zijn, de direct gestorven xtc mensen staan in de statistieken Mensen die nav gebruik van xtc een hartaanval, hersenbloeding, zelfmoord pleegde of een ongeluk kregen staan in de boeken als overleden aan deze zaken, en niet aan xtc. Dan denk je dus het valt allemaal wel mee die cijfers, ja als je naar de cijfers kijkt zoals ze er nu staan denk je waarschijnlijk, valt wel mee. Maar wat als ik deze cijfers er nou eens bij op mocht tellen, dan worden het er al een stuk meer, geloof mij, dat zijn er heel veel meer!

Nu hoor ik sommige mensen denken, Nicolette waar maak jij je nou toch druk over……….nou dat kan ik je vertellen! Ik maak mij druk over de mensen die maar doen alsof niets kwaad kan, zonder na te denken over de gevolgen. Relatief onschuldige zaken, want joh dat kleine pilletje, dat geeft toch plezier! Ja het geeft inderdaad plezier, maar er zit ook een grote schaduwzijde aan, en die krijg je niet op een bijsluiter meegeleverd. Want als alles er op zou staan, zou je het dan nog nemen? Als ik presentaties geef, hoor ik standaard het zinnetje, huh dat wist ik echt niet. Ik praat met ze wat er in zit, wat het met je kan doen en hoe het nou met groepsdruk zit. Want als Pietje in de sloot springt, spring jij er dan ook in? Nee is steevast het antwoord, maar als Pietje een pilletje tikt, dan tik jij hem wel, hoe zit dat dan? Niet stilstaan bij de gevolgen dat hoort bij de leeftijd waarin een ieder inzit, dat snap ik echt heel goed. Maar soms moeten wij ouders opstaan en zeggen, jongens ik weet dat jullie dit of dat, maar…………….. Ik weet dat er al veel ouders in gesprek met hun kinderen zijn gegaan, dat is super fijn! Want wat nou als jouw kind straks de gevolgen van pillen, coke, ghb en noem nog eens wat leuks op moet dragen? Wat nou als dit middel toch niet zo onschuldig is als het lijkt? Waarom is er bedacht dat het hard drugs is, is dat om mensen te pesten? Zoveel ouders denken, als ik het nou niet zie dan is het er niet, want als ik iets zeg wordt mijn kind kwaad. Dus, laten wij dit dan maar gebeuren zolang het goed gaat, poeh hee dat menen jullie toch niet hé? Je kan het toch bespreekbaar maken, je legt ze toch ook uit dat als je seks hebt, je voorbehoedsmiddelen moet gebruiken. Of denk je dan ook, zolang het goed gaat gaat het goed……….. Tijdens een van mijn laatste presentaties vertelde een docent dat hij enige jaren geleden een leerling uit zijn klas verloor. Zij had paddo.s gegeten, ging hallucineren en meende te kunnen vliegen. Voor zijn ogen sprong zij van de flat af………………………dood, en in de boeken als zelfmoord.

Wij mensen denken altijd als wij iets horen, dat gebeurt mij/ons niet. De kans dat het mij overkomt, die is kleiner dan dat je de loterij wint. Maar wat nou als het jou overkomt, jouw kind de volgende is, of misschien ben jij het zelf wel………. Ik had heel graag de loterij willen winnen, een boerderij waar ik samen met mijn cliënten met dieren kon werken, dat had ik graag gewild. Maar wat kreeg ik,…………ik kreeg een lot uit de loterij, alleen van de loterij waar ik niet in mee wilde spelen, dat had iemand anders voor mij bedacht, en ik won de jackpot.

Relatief, mm het zat mij nog steeds niet lekker, daarom stuurde ik de dame de linkjes van al mijn sites met de vraag het stuk doodgewoon en schijnveiligheid te lezen. Waarom deze, nou omdat ik in het ene stuk uitleg wie mijn kind was, en in het andere stuk probeer uit te leggen hoe testen werkt.

En mocht je nu denken, duh er gaan meer mensen dood aan alcohol, dat klopt! Die had je niet aan zien komen hé, maar van 1 glas alcohol ga je niet dood. En denk je nu, jawel…..ja dat zou kunnen als je een mengsel van wat dan ook neemt met een dusdanig hoog percentage alcohol dat je direct het loodje legt. Mensen die aan alcohol sterven, hebben langdurig alcohol genuttigd, en niet omdat ze voor het eerst een wijntje namen.

Het is soms zo moeilijk om dingen te omschrijven, dat is het fijne van het geven van presentaties. Daar kan ik het vertellen en antwoorden geven op vragen die er gesteld worden. Toen een jongen liggend op de grond de briljante opmerking naar mij maakte dat mensen niet dood gingen van blowen gaf ik hem gelijk. Daarop volgend legde ik hem uit dat de plantjes in de vensterbank andere samenstellingen hebben dan de plantjes die er binnen de weetteelt “gekweekt” worden. Ik zei hem dat ik kon zingen wat ik wilde, de plantjes zouden daar niet van groeien. Hij moest lachen, daarop volgend vertelde ik hem dat de plantjes gevoed werden met diverse giffen, want daar groeien ze namelijk wel van. Die giffen zie je niet en proef je niet, maar je neemt ze wel in, en de gevolgen…….die komen later pas. Ook vertelde ik hem staand bij een streep dat hij smorgens aan de ene kant van de streep staande zijn moeder hoorde klagen dat hij zijn kamer op moest ruimen, de docent zei dat hij dit en dat moest etc etc. Op het moment dat hij ging blowen ging hij naar de andere kant van de streep, hier was niemand die zeurde, niemand die hem niet begreep, maar als het weer uitgewerkt was…….dan kwam hij weer aan de ene kant van de streep. Ik bedoel daarmee te zeggen dat drugs je even niet na laat denken, je dat ene gevoel geeft dat jij je niet meer druk hoeft te maken. En of die drugs nou drank, coke, wiet what ever is, het geeft je een schijngeluk, want je zal zonder deze middelen zelf na moeten denken, zelf moeten voelen en zelf moeten bedenken.

Maar hé, het zijn keuzes, ik ben er niet om jou te zeggen, kappen met die zooi! Want dat denken mensen nog wel eens. Nicolette die strijd tegen xtc, nop, nada njet. Ik maak mij er hard voor dat de mensen die deze middelen gebruiken weten wat zij gebruiken, weten wat testen is en weten wat de gevolgen kunnen zijn. Meer niet, want ik heb werkelijk niet de illusie dat drugs de wereld uit gaat komen, daar mogen andere mensen zich mee bezig houden.

Nicolette

Mensen vragen zich af hoe het nou toch zit met de kusjes van Daan.

Enige maanden geleden bedacht ik op een goede avond de kusjes van Daan. Zittend aan tafel bedacht ik mij hoe het eruit moest komen te zien, nu de uitvoering nog. De juiste mensen om mij heen hielpen mij met de vormgeving en zo werden de kusjes geboren.

De kusjes werden eerst alleen door mij gemaakt, later kwam Cora daarbij en mensen die lid zijn van team Danielle maken ze soms ook. Op iedere school die ik bezoek worden alle leerlingen actief betrokken bij het maken van kusjes. Zij maken aan het einde van mijn presentatie kusjes van Daan. Hier zit een prijsvraag aan vast, ik kies uit alle kusjes om een bepaalde tijd prijswinnaars. De eerste prijs krijgt zijn of haar kusje afgedrukt op een ansichtkaart en poster. Zijn of haar hele klas krijgt zijn of haar kusjes kaart overhandigd door mijzelf. De tweede en derde prijs krijgen de kusjes die zij gemaakt hebben op een A3 poster afgedrukt overhandigd. Alle kusjes worden op de pagina kusje van Daan gebruikt, ook kusjes die niet gewonnen hebben kunnen hiervoor in aanmerking komen.

Binnenkort zal ik de winnaars bezoeken, en zal ik roze taart meenemen om de aller eerste kusjes winnaar/winnares te verassen.

Nicolette

Zondagavond, er wordt gegourmet, radio aan. Zoals iedere zondag wordt Marco Borsato gedraaid. Vorig jaar gingen wij hier met ons allen heen, het hele gezin in de auto op naar Amsterdam. Marco Borsato heeft muziek die wij graag luisteren, en meezingen C:

Ik hoor ze vanavond allemaal langs komen, de mooie liedjes met nog veel mooiere herinneringen, ik koester ze stuk voor stuk. Als er nooit meer een morgen zou zijn, maar ook de liedjes die wij vorig jaar allen meezongen. Ik in een rolstoel met een fiks gips been, Danielle die de boel op stelten zette, Wessel die onder luid protest meeging maar oh zo genoot en dit later ook zei. Ilse die samen met Danielle vooraan terecht kwam en de aandacht van Marco wist te trekken. Maaike die zo genoot van alles om haar heen, Peter die genoot van Richard die mee was, de muziek die hij iedere week zo van genoot en nog steeds geniet. En ik, ik weet nog dat er een mevrouw achter mij zat, zij was terminaal ziek, was jonger dan ik, en ik wist nog dat ik zo aan haar moest denken als ik haar en haar kinderen en partner zo zag. Zonder elkaar verder, wat een narigheid, dat waren mijn gedachtes.

Nog geen half jaar later was ik zelf aan de beurt, viel mijn oh zo leuke gezin als een glas in 1000 stukjes uiteen.

En nu, 8,5 maand verder luister ik vanavond zeer aandachtig naar de muziek en koester ik de oh zo kostbare herinneringen aan mijn oh zo mooie gezin.

Nicolette

Het begon zondag, ik reed langs een weg waar bloemen vol in de bloei stonden. Ik moest direct aan Danielle denken, met dit weer zou zij direct haar slippertjes aangetrokken hebben en waarschijnlijk ook een rokje. Met een grote smile zou ze dan voor mij staan, waarop ik dan zou zeggen “is dat niet een beetje koud?” Met een grote schaterlach had een kus gekregen, love you mutti en weg ging je dan, op naar je werk. Op zondag altijd eerst naar het strand en daarna hier op je plekkie om de avonddienst te werken.

Gewone dingen die ik zo vreselijk mis. Ik zie alle mensen genieten van dingen waar ik ook altijd van genoot. Het is al een soort van normaal dat Danielle dood is, iedereen doet zijn of haar dingen. Ik moet ook iedere dag mijn bed uit, naar mijn werk, iedere week geef ik de presentaties waarbij ik hoop dat mensen hier wat aan hebben. Mensen (behalve de mensen die hetzelfde als mij hebben mee gemaakt) hebben geen flauw benul wat ik nu voel. Wat mijn gezin moet ondergaan, hoe wij dagelijks onze weg proberen te vinden in deze k#t situatie.

Dus was jouw bus vandaag te laat, je trein te vol, je baas knorrig en hebben je kinderen de troep niet achter hun kont opgeruimd, adem in en adem uit. Eigenlijk ben ik heel erg kwaad, kwaad op de hele wereld, maar heeee daar kan ik niets mee. Dus zorg ik dat ik mijn verdriet (boosheid) kwijt raak, en dat doe ik door te schrijven.

Ondertussen heb ik 2 mooie kaarsen aangezet, 1 kreeg ik van een ontzettend lieve cliënte die een kaars op haar werk vond met onderin een geluksbedel. De andere kreeg ik van de week na mijn presentatie van de docente, ik kreeg een lotusbloem met een lieve kaart erbij.

Vanavond huil ik, om morgen weer “vrolijk” verder te gaan.

Nicolette

Afgelopen week schreef John van de Heuvel in zijn column over mijn missie. Hij schreef dat het testen van pillen slechts schijnveiligheid creëerde, dat wil ik vandaag onderschrijven.

Tijdens een presentatie aan de leerlingen vroeg ik wie mij kon vertellen wat testen was. De dame in kwestie kon goed benoemen hoe het proces van testen eruit zag en noemde ook nog wat zij dacht dat er gebeurde. Ik leg de leerlingen iedere keer weer uit wat testen is, wat dit betekent en vooral wat het niet betekent.

Testen is het beste van het slechtste, als je wilt slikken dan is testen een must. Maar zit je dan safe? De mensen die ik sprak en wekelijks spreek denken iedere keer dat als zij hun pillen laten testen dat ze dan veilig zijn……… Het antwoord is NEE, je pillen zijn dan niet veilig. Wel is er gekeken naar de grove samenstelling en hoeveelheden in jouw pil, denk hierbij aan het MDMA gehalte, zuren, kleur, diameter, logo etc. Er wordt bij deze test NIET gekeken naar de andere ingrediënten.  Iedere “kok” zal zijn eigen specialiteiten hebben, dit houdt in dat de een er nog wat andere ingrediënten bij doet en de andere nog wat andere. Deze ingrediënten zie je niet terug bij de test zoals hierboven benoemd. Je ziet dit wel terug als je je pil inlevert en na een week het testrapport thuis krijgt.

Maar wat nu als je diverse pillen in je zak hebt en je weet niet welke bij wie vandaan komen? Laat je dan ook iedere pil testen, of denk je als je er 1 hebt laten testen dat het wel goed zit? Iedere fabrikant heeft zijn eigen processen, je moet bepaalde richtlijnen aanhouden, maar gebeurt dit dan ook? Dit is niet controleerbaar, het is dus een kwestie van vertrouwen………….

Dit alles geldt ook voor de inhoud van een pil, de buitenkant ziet er als een hele uit, je denkt dan ook dat de binnenkant een halve is als je deze door de midden breekt….toch? Niets is minder waar, als de processen niet correct uitgevoerd worden dan zullen de moleculen ook niet goed pakken. Kort samengevat houdt dit dan in dat de inhoud niet evenredig verdeeld is, maar je dit niet ziet. Dus een halve pil wil niet zeggen dat je een halve inhoud hebt, houd hier rekening mee.

Ik zal nooit zeggen dat je niet moet slikken, dit snappen sommige mensen niet. Ik begrijp toch ook dat jullie een leuke tijd willen hebben. Maar ik wil graag dat jullie weten wat de risico.s zijn, dan weet je namelijk waar je mee bezig bent. Dus slik als je wilt slikken, weet dat ik jullie nu niet en ook later niet veroordeel.

Nicolette

Ik kom de school binnen en weet even niet wat ik zie, poortjes, pasjes, beveiliging……….dus………………… Na aanmelden meld ik mij boven in de leraren kamer waar mijn contactpersoon ons komt ophalen. In de klas zet ik alles klaar en wacht op de leerlingen die er komen gaan. Er komen een aantal dames en heren binnen, mobiel in de ene hand, tas aan de schouder, oortjes in en kauwgom in hun mond.

Ik start mijn presentatie met de vraag mobieltjes op te ruimen, sommige kijken mij aan, opruimen………..eggggggggggggggg nie. De docente loopt meerdere malen heen en weer en verzoekt keer op keer de leerlingen de mobieltjes op te ruimen. Een enkele blijft mogelijkheden zoeken en apt er op een gegeven moment nog flink op los. Ik loop naar haar toe en wijs met mijn hand op haar scherm, huh oh uh ja ik ruim hem zo op, ik zeg lachend, nee dat doe je nu. De telefoon verdwijnt voor even om vervolgens na enige minuten weer voorzichtig tevoorschijn te komen, en weer zeg ik er wat van.

Achter in de klas zitten 2 meiden, geblondeerde haren, mooie toet en vol in de “ik wil het niet horen hoor, want dat verhaal over die xtc gaat mij echt niet overkomen”. Je ziet ze wel kijken, maar als er foto.s voorbij komen zie ik ze een beetje zakken en kijken ze elkaar aan. Andere leerlingen zitten uitgeblust op hun stoel, ik moet er werkelijk om lachen. Ik krijg wel goede vragen en als de kusjes gemaakt worden ontvang ik de meest mooie kusjes.

Na 90 minuten nemen we afscheid, vele rokers waren erg blij met de aansteker van team Danielle, de andere blij met een lippenbalsen.

Ik drink een theetje en bereid mij voor op de nieuwe klas. Een half uur later komt deze, nu komt de een na de ander binnen, hebben we bijna nog stoelen te weinig en met een kleine 35 mensen beginnen we. Telefoons allemaal weg, direct val jij daar op, meisje met het hoofd naar beneden. Als ik iets vertel en er komt een foto bij, kijk jij de andere kant op, het lijkt erop dat jij denkt, als ik niet kijk bestaat het niet. Je zit vooraan en kan geen kant op, je zit de zit uit en nadat ik de kaartjes, kusjes terug heb gekregen deel ik de lippenbalsem uit en krijg ik een prachtig applaus, hier word ik bijna stil van, dank jullie wel wil ik eigenlijk zeggen. Jij verdwijnt na dit alles uit de klas en nu vanavond denk ik even aan jou. Ik denk eigenlijk aan jouw hele klas, jullie klassen.

Ik had het er vandaag nog met jullie over, ik had jullie moeder kunnen zijn, jullie hadden mijn kinderen kunnen zijn. Hoe kan een leven lopen, jullie zitten allemaal in de klas, mijn kind is er niet meer. Het moment dat duidelijk was dat Danielle dood was in mijn verhaal van de presentatie hoor ik huuuuuuuuuuuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhhhhhh (schrik geluiden). De vraag als ik aan xtc denk benoem ik nog eens, is dit waar je aan denkt als je aan xtc denkt? Ik lees de kaartjes nog eens door en lees mooie dingen, de zin van een van de leerlingen raakt mij:  Denk ik dat ik voortaan 10x ga nadenken voordat ik iets doe. De zin waar iemand zegt: “iemand zoals iedereen, hoop dat mensen hier van leren” is een mooie.

Na de presentatie staan er 3 meiden op mij te wachten, allen met een eigen vraag. De ene met een spreekbeurt vraag en de volgende met een vraag voor iemand die haar naaste is en verslaafd is, hoe kan ik hier in helpen mevrouw? Ik leg haar uit dat je zoiets zonder hulp eigenlijk niet kan en verwijs naar de Jelinek of de Brijder stichting. Er staat nog een dame, zij wil mij helpen, maar weet niet hoe. Zij als meisje die ook xtc had geslikt wil haar verhaal graag opschrijven en door mij laten plaatsen, dat kan en mag altijd. Zij vraagt mij nog hoe zij de stichting kan ondersteunen, hier geef ik wat mogelijkheden bij en we nemen afscheid.

Lieve kinderen die ik vandaag mocht spreken, denk goed na over de dingen die je doet, weet dat ik jullie nooit zal zeggen dat je het niet moet doen, maar weet dat je altijd een keuze hebt. Want je weet het hé, als Pietje in de sloot springt, springen jullie er echt niet achterna!

Nicolette

De drukte in huis was enorm, iedereen kwam binnen om ons op wat voor manier dan ook hun condoleances aan te bieden. Enter en Shift waren beide totaal verschillend in deze situatie, Enter was extreem druk, maar Shift niet, hij lag maar in zijn bench, wilde niet eten enz. Je hoort wel eens dat honden aanvoelen dat er iets aan de hand is, zou Shift vanwege de dood van Danielle zo stil zijn?

Ik ga naar het uitvaartcentrum, naast mij 2 honden die totaal druk zijn, niet te temmen zo druk. Ik twijfel nog of ik ze wel mee naar binnen mag nemen, maar dacht heee schijt aan, mijn kind, mijn honden….. ik doe het.

Binnen trekken de honden erg, ik vraag mij serieus af of dit nou wel zo’n goed idee is geweest. Ik open de ruimte waar Danielle ligt en loop zoals iedere keer eerst alleen naar binnen om te kijken hoe zij erbij ligt. Nu mogen de honden naar binnen, eerst Enter, hij is zo ontzettend druk, blaft zelfs, piept en jankt. Ik til hem op en praat tegen hem over Danielle, dat zij dood is, hij wil het liefst boven op haar klimmen, maar ik kan het niet gokken dat zij beschadigd door zijn nagels. Hij mag snuffelen, ik laat hem dicht bij haar komen en blijf praten. Maaike neemt hem daarna mee naar buiten, hij is zooooo druk. Dan Shift, hij kan zo druk zijn, maar nu was het toch anders, thuis lag hij maar te liggen in zijn bench, nu had ik hem bovenop Danielle haar borst en liet hem ruiken, hij rook heel voorzichtig aan haar hals, kin, normaal zou hij je likken (wat ik vies vind en niet mag, maar hij zou het zeker proberen) nu rook hij alleen maar. Ik vertelde hem ook dat Danielle dood was en hoe gek het toch allemaal was. Hij bleef maar snuffelen aan haar, ik hield hem wel vast en ivm zijn nagels heb ik hem ook niet op haar lijf gezet. Shift zou met alle gemak als Danielle lager had gelegen bij haar in de kist zijn gaan liggen, maar je bent als dood persoon zo kwetsbaar met je huid, dat ik niets wilde gokken.

Na deze dag was Shift weer gewoon Shift, ging niet meer extra in zijn bench liggen en at ook weer.

Nicolette

Enter en Shift

Ruim voor de afgesproken tijd kom ik op de plaats van bestemming zodat ik mijn spullen in alle rust neer kan zetten. De bel gaat en de kinderen / jongeren komen binnen, een ieder gaat achter in de klas zitten, de kinderen die daarna komen gaan meer voorin zitten.  Er liggen kaartjes op de tafels, als ik aan xtc denk dan……………………….. Ik hoor de meest wilde praatjes, PILLUHTJES, hahahahahaha.

Dan vraag ik de aandacht, stel mijzelf namens team Danielle voor en vraag ze om de kaartjes in te vullen. Degene die met mij mee is, haalt de kaartjes op, ik kijk ze snel even door en zorg dat de muziek aangaat. Je ziet de jongeren om zich heen kijken, muziek, het ging toch over xtc? De muziek stopt en ik ga mijn presentatie starten, vertel wie ik ben en waar ik over ga praten. Er volgen plaatjes, foto’s en de eerste tranen volgen. Er wordt getroost, er is aandacht voor elkaar, ik praat rustig verder. De kaartjes die in het begin ingevuld zijn worden nu aangetikt, dit is niet waar ik zojuist over sprak, wat zij invulde ging toch over feesten enzo? De volgende foto’s volgen, ik zie vingers omhoog met goede vragen die volgen. Dan eindig ik na nog meer praten met weer een muziekje, en weer een kaartje wat ingevuld mag worden.

Hierna hebben we het over de kusjes van Daan, ik vertel ze wat ik doe en vraag ze op het internet naar mijn website te gaan. Ondertussen zet ik een muziekje op, muziek die Danielle zo lekker vond. Tien minuten later krijg ik alle papiertjes terug en zie ik de mooiste kusjes voorbij komen. Deze jongeren hebben het goed begrepen, ik lees geweldige quotes, waarbij een aantal mij ontroeren.

De telefoons worden allemaal weer opgeruimd, iedereen zit weer op zijn plek en ik vraag de aandacht nog even. De laatste blog van Ilse die net zo oud als deze leerlingen ga ik ze voorlezen, op het scherm zien ze de foto van Ilse die Danielle haar haren vlecht. Wederom hoor ik gesnotter en zie ik meiden elkaar vast houden. Bij het voorlezen van de laatste woorden start ik het laatste liedje en is iedereen muisstil, jongens en meiden…..iedereen.

Ik vraag 2 kinderen om snoepjes die ik mee heb uit te delen, ik kom ondertussen ook bij ze langs met een bandje of een vulpotlood van team Danielle. De kinderen zijn stil, nog onder de indruk van dat wat ze gehoord en gezien hebben.

Ik eindig met een vragen rondje, we praten nog na over de vragen en de antwoorden die er volgen en na 90 minuten nemen wij afscheid van elkaar. Een ieder gaat de klas uit en ik ruim mijn spullen op, de deur gaat weer open, 3 jongens komen terug met een vraag. Ik geef antwoord en we praten samen nog na over dat wat zij mij vragen. Ik had ze al een potlood gegeven, maar de vraag of zij ook een armbandje mochten hebben kan ik geen nee op zeggen, ik geef ze een bandje en met een lieve zin en dag mevrouw gaan ze de klas uit.

Drie presentaties gaf ik vandaag, drie klassen met kinderen voor wie alles in het leven op experimenteren nog moet gaan beginnen of net is begonnen. Ik zie al die koppies  vandaag, hoor zulke mooie vragen en weet dat ik dit met al mijn liefde die ik ook voor mijn kinderen heb via mijn presentaties aan hun geef. Ik heb ze voorbereid op de vragen die ze gaan krijgen, de druk die ze opgelegd gaat worden en hoop dat ik ze een beetje meer kracht heb gegeven om zo bewuste keuzes te maken heb gegeven.

Lieve kinderen die ik tot nu toe mocht ontmoeten, dank jullie wel!

Nicolette

Samen waren we soms water en vuur, konden ruzie maken en heerlijk roddelen over wie dan ook. Met je zussen en broer kon je ruzie maken, ook ook heel veel lol maken. Schreeuwend de huiskamer door omdat je kleine zusje jouw make up had gejat en dat was niet de goedkoopste……. Met je broer om zijn nek hangen en hem kusjes geven en vragen naar mogelijke schoonzusjes voor jou, hij had hier zo zijn mening over en liet niets los meer los dan hij wilde.

Met Peter naar de kroeg, de apjes die dan verstuurd werden, waar ben Je? Ik kom eraan, en jullie hadden samen een heerlijke avond.

Ik mis het jij en ik, het gekibbel, de arm om mijn nek, de apjes, mijn parfum die gek genoeg steeds leger werd terwijl ik er niet aan zat. Het zijn van die kleine dingen, dingen die zo normaal waren.

Onlangs schreef een dame op de team Danielle pagina een brief aan jou, dat jij zo gemist werd en dat jij het gezicht van de bewustwording was. Dat meiden en jongens zoals jij zomaar uit het leven konden gaan. Dat niets meer normaal is, jij kijkt al deze mensen met jouw prachtige ogen aan. Want jij verteld Nederland een verhaal, het is een verhaal van een leuke meid die vol in het leven stond. Een meid die veel had meegemaakt en nog zoveel dromen had. Die zich op een goede dag over heeft gegeven aan xtc, en die hier al haar dromen heeft moeten opgeven.

Jij hebt een ieder laten zien dat ook gewone meiden dood kunnen gaan, dat gewone meiden ook maar gewone meiden zijn. Ik plaats dagelijks quotes, allen met een lading, met een kusje van jou. Want jij wilde niet dood, nee jij wilde leven!

Ik ga mij hard maken om jouw verhaal overal te vertellen en gewone jongens en meiden te informeren dan ook gewone jongens en meiden dood kunnen gaan. Dood aan een pilletje, dood, dood, dood………

Mama

19 februari…….

Het is zover, jouw 1e verjaardag ………..zonder jou erbij. Ik zie er als een berg tegenop, de dag die mij voor de eerste keer moeder maakte, jij die mij moeder maakte. Ik weet het nog zo ontzettend goed, als de dag van gisteren zou ik zeggen. Na 9 maanden wachten was het moment daar……je kwam niet zonder slag of stoot op de wereld, maar toen je daar was, wauw! Het meest mooie kind van de wereld (later mocht ik dacht gevoel nog 3 keer meemaken, want ook bij je zussen en broers dacht en voelde ik dat). Vannacht om 0000 laten we 22 verlichte ballonnen op, 22 stuks met flikkerende lampjes erin. Lampjes die een ieder kan zien, ze vliegen mooi hoog over meerdere dorpen heen. Een ieder die ze ziet zal zich afvragen wie er voorbij komt, en jij bent het! Mijn stoere dochter die vandaag op papier 22 jaar wordt, die het aardse niet verder mocht meemaken. Ik heb het liedje van Maaike Ouboter toegevoegd, je was bij de uitvaart van Saskia, het maakte veel indruk op je. Maar nu missen wij jou, ik wil een lelijk woord intypen maar zal dat niet doen. Vannacht om 0000 wordt het kusje van Daan officieel geboren, jij zal voortleven op verschillende manieren. Ik zal vol trots overal over jou vertellen, want trots ben ik op je. Ik ben trots op alles wat jij gedaan hebt, ook als ik je soms achter het behang kon plakken…….. Maar jij hebt mij moeder gemaakt, de moeder die ik nu ben, jij hebt Wessel en Ilse en Maaike tot trotse broer en zussen gemaakt. Jij hebt oma een trotse oma gemaakt, je tantes trotse tantes en je vriendinnen trotse vriendinnen. Jij bent en blijft mijn kind, ik kuste je toen je geboren was en ik kuste je toen je dood ging en dood was. Ik kus je alle dagen van het jaar via het kusje van Daan, want ook al kan ik je lijfelijk niet meer kussen, in mijn gedachtes ben je altijd bij mij.

mama